W poprzedniej części artykułu omówiliśmy ubezwłasnowolnienie całkowite. Przyjrzyjmy się zatem przypadkowi ubezwłasnowolnienia częściowego. Przypominając, przesłanką do orzeczenia ubezwłasnowolnienia jest brak możliwości samodzielnego kierowania swoim postępowaniem przez daną osobę wskutek choroby psychicznej, niedorozwoju umysłowego albo innego rodzaju zaburzeń psychicznych, w szczególności pijaństwa lub narkomanii.

Ubezwłasnowolnienie częściowe stosuje się wobec osób pełnoletnich, jeżeli ich stan nie uzasadnia ubezwłasnowolnienia całkowitego, lecz potrzebna jest pomoc do prowadzenie jej spraw. Dla osoby ubezwłasnowolnionej częściowo, po uprawomocnieniu się postanowienia sądu okręgowego o ubezwłasnowolnieniu, sąd rejonowy ustanawia kuratora.

Ubezwłasnowolnienie częściowe oznacza, że dana osoba ma ograniczoną zdolność do czynności prawnych zobowiązujących i rozporządzających, takich jak kupno, sprzedaż czy najem. Jednakże może ona samodzielnie, bez zgody kuratora, dokonywać czynności związanych z umowami powszechnie zawieranymi w bieżących sprawach życia codziennego. Osoba taka może także rozporządzać przedmiotami majątkowymi, które kurator oddał jej do swobodnego użytku, jak również zarządzać swoim zarobkiem, chyba że sąd opiekuńczy z ważnych powodów postanowi inaczej. W przeciwieństwie do osoby ubezwłasnowolnionej całkowicie, osoba ubezwłasnowolniona częściowo może za zgoda sądu zawrzeć małżeństwo.

Wspomnieć należy również, że osoba ubezwłasnowolniona całkowicie lub częściowo nie ma czynnego prawa wyborczego.

powrót